Jeśli masz problem z otwarciem strony na innych urządzeniach to: spróbuj usunąć ciasteczka, wyczyścić historię przeglądania, wyczyścić pamięć podręczną używanej przez Ciebie przeglądarki.
Program Restytucji Populacji Sokoła Wędrownego został zatwierdzony przez Ministra Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa. Dla koordynacji działań w ramach Programu została powołana Rada Programu Restytucji Sokoła Wędrownego (Falco peregrinus peregrinus) w Polsce, w skład której wchodzą:
Stacja Badawcza PZŁ w Czempiniu powstała w roku 1958. Jest to jedyna w Polsce i nieliczna w Europie placówka naukowa bezpośrednio związana i utrzymywana przez myśliwych. Jej podstawowym celem działania jest prowadzenie badań nad populacjami zwierząt łownych i wprowadzaniem ich wyników do gospodarki łowieckiej.
Na początku lat osiemdziesiątych XX wieku Czesław Sielicki założył ośrodek rehabilitacji i hodowli ptaków drapieżnych we Włocławku. Początkowo w Ośrodku pojawiły się łatwiejsze do hodowli gatunki sokołów. Hodowla powstała w całości ze środków prywatnych i społecznych, przy pomocy kół łowieckich i myśliwych z ówczesnego województwa włocławskiego. Sokoły w Ośrodku pochodziły z darowizn hodowców z Niemiec i Austrii. W 1986 roku formalnie powołany został Ośrodek Rehabilitacji i Hodowli Ptaków Chronionych we Włocławku w ramach Urzędu Wojewódzkiego we Włocławku, w którym Czesław Sielicki pełnił funkcję Wojewódzkiego Konserwatora Przyrody. Ośrodek nadal prowadzony był społecznie, Wojewódzki Fundusz Ochrony Środowiska finansował niezbędne inwestycje.
Wiosną 2008 roku ośrodek w Szczecinku został zlikwidowany i przestał być członkiem Rady.
Ośrodek hodowli i reintrodukcji sokoła wędrownego w Nadleśnictwie Szczecinek rozpoczął swoją działalność w dniu 1 października 1996 roku.
