Potomstwo pary rezydującej na kominie Lotosu od 2013 r.:

2013: 4 pisklaki (zaobrączkowano 1 samicę i 1 samica)
2014: 3 pisklaki (2 samiczki, 1 samczyk)
2015: Baryłka 6AH, Kaszmir 5AH, Oktan 3AH, Pomerania 4AH
2016: Ambra 9AP, Bursztyn 8AP, Karbon 6AP, Wodorek 7AP
2017: Keja 9AV, Mgiełka 8AV, Mistral 1AW, Neptun 0AV
2018: Burza 5BD, Lotos 8BD, Rewa 7BD, Szanta 6BD
2019: Artus 2BN, Feniks 3BN, Lotka 1BN
Razem: 26 piskląt (12 samców, 12 samic, 2 młode płeć nieznana).

Sezon 2020 rozpoczął się na wizji 1 stycznia od przybycia Skierki i jej zwyczajowego posiedzenia na progu budki. Gryf pojawił się w budce 3 stycznia. Doszło do pierwszego, krótkiego, spotkania pary w budce. Skierka pojawiała się przy budce prawie codziennie. Gryf wpadał do budki, a to na 6-cio godzinną drzemkę (8 stycznia) lub zapraszając Skierkę na spotkanie (15 stycznia). W dniu 18 stycznia obserwowaliśmy zaniepokojoną Skierkę. Następnego dnia (19 stycznia) para spotkała się po raz ostatni w budce. Od tego dnia kamery już nie zarejestrowały obecności Gryfa. Skierka nadal codziennie odwiedzała budkę. W dniu 3 lutego wraz z pojawieniem się Skierki przy budce słychać było głos drugiego sokoła. Niestety nie wiadomo czy był to Gryf czy już nowy samiec... 

Nowy samiec z niebieską obrączką 7AN pokazał się oficjalnie na wizji 17 lutego. Ster, bo takie imię otrzymał samiec w wyniku konkursu, wykluł się w 2016r. w Szczecinie / Wiskord (rodzice nieznani). Para nieśmiało nawiązywała kontakt. W dniu 19 lutego Ster przyleciał do budki z łupem, niestety gdy zobaczył Skierkę uciekł. Następnego dnia Ster ponownie przyniósł Skierce prezent, a po kilku godzinach doszło do pierwszego spotkania pary w budce. Skierka doceniła starania i zaakceptowała samca. Samiec z dnia na dzień nabierał pewności siebie i obdarowywał Skierkę prezentami. Ona prezenty z chęcią przejmowała, a niekiedy – odrzucała. Podczas toków, 9 marca, w rewirze pary pojawił się intruz – samica 9BA. Skierka spędziła wówczas pierwszą noc w budce. Intruz się już nie pokazał, a w dniach 13 i 14 marca udało się zarejestrować zalężanie. W dniu 23 marca ponownie obserwowaliśmy zaniepokojoną Skierkę. Samiec przybył do niej z prezentem, ale Skierka wodziła za kimś wzrokiem. Tego dnia Skierka złożyła pierwsze jajo, które Ster od razu zaakceptował. W dniu 24 marca obserwowaliśmy kolejne zalężanie. Skierka więcej czasu spędzała poza budką, niż w budce. W okolicy gniazda cały czas swoją obecność zaznaczał intruz. Mimo to Skierka 26 marca zniosła drugie jajo, a w dniu 28 marca zniosła 3 jajo. Jednak 30 marca ponownie przy budce pojawił się intruz. Skierka, w nocy opuściła budkę i poleciała za intruzem. Na jajkach natychmiast usiadł Ster. Skierka wróciła, ale tylko na chwilę, zaniepokojona ponownie odleciała. Ster jakiś czas wodził za nią wzrokiem. Skierka wróciła i od tej pory zmiany w inkubacji jaj były regularne. Intruz został przepędzony. Skierka spędzała noce w budce, Ster dostarczał do budki łupy. W dniu 6 kwietnia o godz. 18 Skierka opuściła budkę, a zmianę na jajach objął Ster. To był ostatni raz, kiedy widzieliśmy Skierkę (Gryf i Skierka nie były więcej widziane na terenie Lotosu – ani na niebie, ani na ziemi).

Do budki zamiast Skierki przybyła nowa samica 9BA, wykluta w 2018 w Dolnej Odrze / Nowe Czarnowo. Samica została nową rezydentką gniazda w Lotosie, a w wyniku konkursu otrzymała imię Bursztynka. Bursztynkę i Stera prowadził inny instynkt. Bursztynka zabiegała o uwagę i zainteresowanie Stera, nie zwracając w ogóle uwagi na jaja. Ster natomiast chciał inkubować jaja złożone przez Skierkę i uciekał przed nową samicą, nie akceptując jej obecności. Ptaki się mijały. Gdy Bursztynka pojawiała się w budce, Ster natychmiast opuszczał jaja złożone przez Skierkę i budkę. Gdy Bursztynka opuszczała budkę, w jej miejsce natychmiast pojawiał się Ster. Niestety powodowało to bardzo długie przerwy w inkubacji. Bursztynka spędzała więcej czasu na poręczy podestu niż w budce, pilnując swojego rewiru. Sytuacja zmieniła się 15 kwietnia. Bursztynka nagle zaczęła interesować się jajami (wcześniej w ogólne nie zwracała na nie uwagi). Pierwszy raz zadołkowała w budce, częściowo przysiadając na jajach. Ster też już tak panicznie nie reagował na widok nowej samicy. Bursztynka próbowała zdobyć względy Stera, przynosiła mu prezenty, jeszcze więcej  czasu spędzała w budce, nawet w nocy.

W dniu 21 kwietnia Bursztynka złożyła pierwsze jajo, a cztery dni później złożyła 2 jajo. Od tej pory oba ptaki na zmianę wysiadywały wszystkie 5 jaj. Od połowy maja relacja pomiędzy ptakami była bardziej swobodna: zmiany na jajkach przebiegały sprawnie, niekiedy w ukłonach i przyjaznych okrzykach.

W dniu 31 maja przelotem budkę odwiedził Gdynek, samiec wykluty w 2019 r. w Gdyni.

Ster i Bursztynka spisali się na medal wysiadując naprzemiennie non stop 5 jaj. Ster (licząc od dnia zniesienia pierwszego jajka przez Skierkę) przybywał na zmiany i inkubację 98 dni. Bursztynka (licząc od dnia zniesienia pierwszego jajka) przybywała na zmiany i inkubację 69 dni.

W dniu 29 czerwca, zgodnie z decyzją Stowarzyszenia, jaja zostały zabrane z budki (na dzień dzisiejszy nie wiadomo czy i które jaja były zalężone). Sokoły zaakceptowały pustą budkę, nadal pojawiały się przy niej niemal codziennie - razem i osobno, pogłębiając więzi i dołki w budce.

W dniu 18 października gniazdo odwiedziła przelotem samica 0BP, wykluta w 2019 r. na kominie Elektrowni Dolna Odra, Nowe Czarnowo. Rodzice: "samica z Niemiec dość wiekowa, a samiec nie znany". W tym roku była też obserwowana na kominie Koksika w Redzie z Kaszubem 9BS, samcem urodzonym w Gdyni w 2019 r. (Z Dolnej Odry pochodzi też Bursztynka, wykluta w 2018 r. Może to siostry?!).

Ster i Bursztynka do 7 grudnia stanowili nierozłączną parę, regularnie pojawiając się razem przed kamerami i poza nimi. Jednak tego dnia Ster zniknął, a zachowanie Bursztynki wskazywało na obecność obcego sokoła. Nowy samiec 2AK wykluty w 2015 r. w Szczecinie (Koksownik) pokazał się przy budce 20 grudnia i zaznaczał swoją obecność jeszcze przez tydzień... do powrotu Stera. Ster przepędził intruza, tym samym przywracając spokój w gnieździe.